Opgeven is geen optie – het verhaal van Esther

De familie Steyvers loopt op 1 juni de Alpe d’Huzes. Iedere deelnemer aan dit evenement heeft daarvoor natuurlijk zijn eigen persoonlijke reden. Zo ook Esther Steyvers, die deze dag samen met haar vader Jan, broer Rick en zus Hilde de berg UP loopt.

Lees hier haar persoonlijke verhaal:

 

Over een paar jaar moeten we dit weer doen…

Diagnose

Op 6 januari 2017 kreeg mijn moeder de diagnose fase 4 longkanker met uitzaaiingen. Het vooruitzicht: 4 à 5 maanden. Terugkijkend had ze al meer dan een half jaar klachten zoals hoesten en vermoeidheid. Iets waarvan wij allemaal dachten dat een griepje was die niet weg wilde gaan. Het is niet dat wij niet eerder te maken hebben gehad met de ziekte kanker. Mijn oom, de broer van mijn moeder, is in 2002 overleden aan uitgezaaide longkanker en mijn oma (moeder van mijn moeder) heeft twee keer kanker overwonnen. Toch ging bij niemand van ons de gedachten uit naar kanker.

Elke december gaan wij met ons hele gezin op vakantie, ook december 2016. Bij terugkomst is ze terug weer teruggegaan naar de huisarts. Een huisarts in opleiding vertrouwde het niet en vroeg met spoed scans aan in Geldrop. Deze scans waren heel duidelijk: een grote tumor ter grootte van de helft van haar linkerlong, een tumor in haar heup, eentje in haar linker bijnier en nog 5 tumoren in haar hersenen. Of, zoals de arts in het AVL (Antonie van Leeuwenhoek) het later beschreef: je moet je voorstellen dat iemand haar hersenpan heeft geopend en daar een pak yoghurt in heeft leeggeschud (de yoghurt is hier de kanker).

Trial

Vanaf toen ging het zowel heel snel als heel langzaam. Snel, omdat er zoveel op je afkomt: onderzoeken, gesprekken in het ziekenhuis over dingen waar je op dat moment eigenlijk niks over wil horen. Mam was vaak ook zo ziek dat ze niet wist wanneer ze medicijnen moest innemen of wanneer ze moest eten. Nu zijn we 6 jaar verder en is ze nog steeds bij ons. Dit dankzij een trial waarin wereldwijd 65 mensen mee deden. Ze verwachtten haar een jaar extra te kunnen geven. Na dat jaar bleven ze de prognose verlengen met enkele maanden en op een gegeven moment was het zover dat mam hun ging vertellen hoe lang de medicijnen hun werk nog doen.

Over een paar jaar moeten we dit weer doen

Elk jaar in januari vieren we twee verjaardagen voor mam: eentje op 10 januari: haar echte verjaardag en eentje op 6 januari: elk jaar extra dat ze bij ons is. Begin februari van dit jaar begonnen sommige dingen lastiger te worden, zoals het vormen van zinnen en het vinden van woorden. Ook ervaarde ze andere vormen van uitval. Iets wat eerst werd gezien als een tia. Maar na een scan bleek helaas dat de tumoren in haar hersenen weer zijn gaan groeien. Kortom; ze hebben een weg om de kanker heen gevonden…

En zo kwamen we terug bij de zin van mijn broer nadat mijn moeder met de trial was begonnen: ‘over een paar jaar moeten we dit weer doen.’

Kanker heb je samen

Inmiddels 25 jaar geleden zijn mijn ouders hun eigen bedrijf begonnen (Upstairs, red.). Dit is uitgegroeid naar een aantal prachtige familiebedrijven die nu samen de StairCampus vormen. In 2017 bestond Upstairs 20 jaar en dit zou groots gevierd worden. Maar in plaats van dat we het feestjaar gingen aftrappen moest er verteld worden dat mam waarschijnlijk de zomer niet ging halen. Het was uiteraard een korte, maar duidelijke mededeling, maar die paar minuten waren voldoende om meer dan 100 personen die normaal gesproken heel vrolijk en aanwezig zijn, compleet stil te leggen. De verslagenheid was zo ontzettend groot, dat die dag er eigenlijk onder collega’s alleen maar gepraat is. Deze verslagenheid sloeg bij hen allemaal snel om in een vechtlust met een geweldig doorzettingsvermogen. Als gezin ontvingen wij veel berichten vanuit de bedrijven: “geen zorgen, wij hebben dit!” Deze zin zijn zijzelf en wij nooit vergeten. De afgelopen jaren hebben veel van onze medewerkers te maken gekregen met kanker: broers, zussen, ouders, schoonouders of ze hebben helaas zelf de diagnose gekregen.

Nu willen wij iets terug doen voor al deze mensen die al die jaren voor ons klaar gestaan hebben. Voor al deze mensen en hun geliefden die hebben gevochten of nog steeds vechten tegen de ziekte kanker gaan wij dit jaar de Alpe d’HuZes lopen. En natuurlijk voor mam.

Want, opgeven tegen deze ziekte is geen optie.

Steun familie Steyvers ook

Wil jij de familie steunen? Dit kan door een bijdrage te leveren via opgevenisgeenoptie.nl. Wij wensen natuurlijk iedereen die op welke manier ook te maken heeft met de ziekte kanker heel veel sterkte toe!